Kijk even wat een lekker ventje hier staat, eentje die héél graag naar de basisschool wil gaan. Enige tijd geleden deelde ik de uitslag van zijn onderzoeken. Maar hoe gaat het nu met ons? Die vraag krijgen we geregeld en ik kan eigenlijk wel zeggen: het gaat een stuk beter.
De uitdaging blijft
We blijven uitdagingen houden maar het gaat ook echt wel een stuk beter. We kunnen beter de rust bewaren thuis, hoe? Nou eerlijk, ik ben ook gewoon meer thuis i.p.v. altijd onderweg. Op de dagen dat ik alleen met de kindjes ben doe ik 's morgens de dingen die ik wil/moet doen en de middag zijn we lekker thuis en ben ik helemaal beschikbaar voor hen. We gaan iets bakken, met water spelen, knutselen of ze mogen een filmpje kijken of gewoon gezellig kletsen. Jeppe is een jongetje wat graag geïnformeerd wordt met een hele brede interesse, hij slaat alles in zich op en wil alles weten. In combinatie met zijn zusje die het woord 'waarom' heeft uitgevonden een goede combi.
En natuurlijk is het niet elke dag koek en ei en zijn er nog steeds gilpartijen, is hij nog steeds lomp en onbezonnen (net als ik een nachtje weg ben, belt Jeroen mij vanuit het ziekenhuis dat hij een gat in zijn hoofd is gevallen vanaf zijn speelhuisje) maar het zijn echt minder inzinkingen en met de handvaten die we gekregen hebben krijg ik ook meer rust bij mezelf wat weer doorwerkt bij hem.
Plannen, voorbereiden
Wat ik dan doe? Ons leven is dynamisch, we doen veel, zijn geregeld op pad en op avontuur en daar bereid ik hem op voor. Wat gaan we vandaag doen, naar wie ga je toe (lees: school, mama of papa moet werken, naar oma etc.) dit werkt voor Jeppe rustgevend omdat hij dan weet waar hij aan toe is. Dus voorbereiding is het halve werk. We bereiden hem soms al dagen van te voren voor op een uitje, dagje weg, oppasmiddag of doktersbezoek.
één op één
Daarnaast echte een op een momenten, even luisteren naar zijn verhalen (en echt geloof me die jongen heeft een fantasie) en als je echt luistert dan verteld hij ook de meest leuke verhalen en merk je dat hij net een spons is die alles opneemt, ik hoor mijn moeder en vader in hem terug, maar ook dingen die Jeroen tegen hem zegt om de juf op school. Verder verzint hij hele verhalen en fantasie werelden voor zichzelf, hij houdt bruggen, werkt in fabrieken, heeft een brandweerkazerne noem het maar op en verzin er niks bij want het moet wel precies zoals hij het in zijn hoofd heeft.
School en knuffelen
Verder is Jeppe echt toe aan school, de structuur, oudere kindjes en uitdaging. Hij heeft het hier geregeld over en verteld tegen iedereen die het horen wil dat die binnenkort naar school gaat, daar is hij super trots op al vind hij het ook wel een beetje spannend zoals hij zelf zegt. Verder ga ik ook geregeld lekker met hem aan de knuffel, hij is echt een hele lieve gevoelige knuffelbeer en vind dit heerlijk even lekker kroelen, ook als hij even zijn emoties niet de baas is.
Kortom ik heb momenteel niet te klagen met Jeppe, soms duren de dagen nog steeds lang maar we vermaken ons tegenwoordig steeds beter. Ik ben zo benieuwd wat voor een jongetje wij krijgen als hij zo naar school gaat en ook hoe het zal zijn als hij en zijn zusje uit elkaar zijn, want die twee zitten echt altijd boven op elkaar. Ik hoop dat ze zichzelf beide gaan ontwikkelen op hun eigen meneer en hun eigen identiteit vinden en in die zoektocht zal ik aan de zijlijn staan om ze te volgen en af en toe een beetje bij te sturen!
Reactie plaatsen
Reacties