Het eerste jaar.. nou ja ik denk wel langer want Jeppe is nu al bijna 1,5 jaar en we zijn nog bezig.. leef je van snottebel naar snottebel. Wat lopen die kleintjes veel op!
Wij kunnen op de ziekte/mankementen bingokaart al afvinken:
- Een gebroken sleutelbeen bij de geboorte
- 2 keer een dubbele oorontsteking
- Voorhoofdholte ontsteking
- 20 x flink verkouden
- RS virus
- Tandjes pijn
- Problemen rondom poepen (verstopping)
- Ziek zijn na vaccinatie
- Astma (waarschijnlijk)
En dan hebben wij nog het gelukt dat Jeppe maar één keer in de week naar de kinderopvang gaat, dus dat de oma's niet zo snel weigeren op te passen als het kleintje ventje ziek is.
Maar door al deze kwaaltjes van Jeppe zijn wij ook geregeld ziek, zwak en misselijk. Ik ben nog nooit zovaak niet lekker geweest als afgelopen 1,5 jaar en Jeroen lijkt ook wel chronisch verkouden (lees: leuk in deze tijd, waarin je, jezelf constant kan laten testen omdat als je een keer hoest of niest iedereen je aankijkt).
Hoe regel je dat tijdens het werk?
Tot nu toe hebben we het vaak prima kunnen oplossen met oma's, tantes en af en toe thuis werken maar dan zijn we ook maar 1x gebeld door de kinderopvang om Jeppe op te halen (lees: wat eigenlijk niet eens nodig was, toen ik hem ophaalde was hij net zo vrolijk en was de koorts ook met de noorderzon vertrokken. Ik legde hem thuis op bed voor zijn middagslaapje en kon lekker doorwerken. Jeppe werd pas om kwart voor 5 wakker waardoor ik me de hele middag gewoon heb kunnen inzetten voor het werk, dan wel vanuit huis).
Het eerste jaar was dus eigenlijk goed te doen .. maar toen kwam jaar 2 aan en bleken de oma's ook niet onuitputtelijk te zijn en ook last te hebben van alle virusjes die de kleine mee neemt naar huis. Van meerdere keren ziek, tot kiespijn, rugpijn.. er lijkt de afgelopen weken wel een vloek op te rusten en geen enkele maand gaat het van een leien dakje.
Waar struikel ik persoonlijk over?
Ik werk zelf 3 of 4 dagen, dus de ene week 3 en andere week 4 dagen. Waardoor ik de woensdag sowieso voor mijn rekening neem en dus om de week de donderdag. Wat ik merk is dat hier en in mijn omgeving vaak direct naar de vrouw wordt gekeken als er 'nood aan de man is'. Ik wordt als eerste gebeld als er een van de oma's ziek is, als er naar de kinderopvang gereden moet worden of als Jeppe langs de dokter moet... Ook consulten bij het consultatiebureau neem ik voor mijn rekening. Jeroen is er nog niet eens een keer binnen geweest. Ik ben dan ook degene die aan de slag gaat met 'noodopvang' of degene die vrij neem. De man heeft in mijn beleving een minder grote rol in dit soort gevallen. Ik krijg soms het gevoel alsof de baan van de man 'belangrijker' wordt gevonden als die van de vrouw. De man kan niet zo gemakkelijk weg maar de vrouw moet het maar regelen. Ik denk dat er vrouwen kiezen voor een bepaalde rol of minder verantwoordelijke baan om in dit soort gevallen gemakkelijk te kunnen handelen maar ik daarin tegen heb wel een baan waarin ik niet zomaar kan opstaan en weglopen. Ik heb klanten die afhankelijk van mij zijn, collega's die op me rekenen en laten we niet vergeten ik breng maandelijks ook een lekker bedragje binnen op de rekening door mijn baan. Ik kan gemakkelijk switchen naar een baan voor 24 uur maar dan lever ik behoorlijk wat salaris in en krijg ik een rol die veel minder diepgang heeft dan dat ik nu heb. En ooh de dagen met Jeppe vind ik ook heerlijk, maar ik wordt toch ook echt een leukere moeder van werken en ik haal uit beide veel voldoening.
Zijn wij vrouwen dan nog niet voldoende geëmancipeerd?
In dit soort situaties krijg ik nog geregeld het gevoel dat de opvoeding en verantwoording van het huishouden en kids nog echt op de schouders van een vrouw rust. Mama, regelt het wel! We gaan steeds meer toe naar gelijkheid maar ik denk dat we hierin echt nog wel een stap kunnen maken. Er zijn steeds meer papa's die gaat voor een 'papadag' maar er zijn er ook genoeg die hier geen gebruik van maken (lees: mijn Jeroen). Daarnaast kunnen de regels rondom ouderschapsverlof aangepast worden voor partners, maar ik vraag me oprecht af hoeveel partners hier daadwerkelijk maximaal gebruik van maken. Na twee weken thuis (na de bevallen) rent die van mij echt weer naar zijn werk en eerlijk daar wordt hij wel een leukere papa van want hij haalt uit zijn voldoening en plezier uit het werk. En eigenlijk is dat prima, ik denk dat het voor ieder gezin anders werkt en waar het de ene papa wel past om maximaal verlof op te nemen zal de andere papa hier geen behoefte aan hebben, helemaal prima, beide keuzes zijn oké en moeten we van elkaar respecteren! Zo past het de ene moeder om te stoppen met werken en de ander om fulltime te werken terwijl de andere de tussenweg pakt.
Samen zullen we alles delen!
Alleen vind ik wel dat er flexibel omgegaan moet worden als er 'stront aan de knikker' is. Ik bedoel we hebben er als man en vrouw samen voor gekozen om voor kinderen te gaan dus dienen we ook samen te zoeken naar een oplossing. Er moet niet standaard gekeken worden naar mama, die het wel weer zal oplossen. Dit heb ik dan ook aangegeven aan mijn partner nadat ik al 3 weken met werk moest vragen om verlof om welke reden dan ook. Eigenlijk was mijn mededeling meer: de eerst volgende keer, hoe belangrijk je dag ook is, is het jouw beurt! En zoals verwacht brak die dag een week later aan, zonder blikken of blozen nam hij vrij, er viel nog geen verkeerd woord ook.. Ik denk dat mijn punt wel duidelijk was. Samen zullen we alles delen... Wat vinden jullie?
Reactie plaatsen
Reacties