Onzekerheid, iedereen heeft er wel eens last van. Je weet niet of je het goed doet en twijfelt aan jezelf. Maar sinds ik moeder ben, twijfel ik aan alles. Ben ik een goede moeder, werk ik nog wel goed, ben ik nog een leuke partner, pak ik zaken wel op de juiste manier op, werk ik niet teveel, maak ik wel voldoende tijd voor mijn kinderen, mijn gezin en familie?
Ik wordt werkelijk van alles onzeker, ik zo ben ik echt nooit geweest. Ik had af en toe wel eens last van wat onzekerheid maar het lijkt dat na twee kindjes dit alleen maar extremer en erger wordt.
Zou het komen door de verantwoording die je draagt of door de weinig uren slaap die ik tegenwoordig maak? Ik durf er geen antwoord op te geven maar ik vind het wel echt vervelend dat weet ik dan wel weer zeker. Waar ik vroeger blindelings op mezelf vertrouwde of dacht ochhhhh anders komt het wel goed, vliegen de doemscenario's tegenwoordig in meervoud door mijn hoofd.
Ik ben onzeker over wie ik ben maar ook over mijn lijf, hoe ik overkom, of mijn haar wel leuk is, of ik nog wel sexy ben, hoe andere mij zien, of ik niet teveel scheld. Maar ook over wat ik nu echt belangrijk vind, wat voor mij prioriteit heeft en waar ik mijn energie in wil steken. Ik ben een beetje de weg kwijt.. ik zal het je maar gewoon vertellen.
Vroeger
Vroeger wilde ik zoveel van de wereld zien, draaide alles om stempels sparen en vluchten pakken. Wilde ik mezelf blijven ontwikkelen en een goeie baan met een mooi salaris. Terwijl ik nu af en toe wel eens denk, doe mij die baan van 24 uur maar met minder stress, minder druk, minder uitdaging maar daardoor wel een rustiger gevoel thuis en meer energie. En waar ik dacht.. dat ik een zeer actieve moeder zou worden, die zou sporten, gezond zou eten, het huishouden wel even zou fiksen, sociale contacten goed zou onderhouden en een lieve partner/geliefde zou zijn... kan ik nu hele middagen op de bank hangen omdat ik vind dat ik even 'niks' moet.
Nou weet ik ook wel wat ik een beste uitdaging ben aangegaan met twee kindjes zo snel achter elkaar maar dat het me zo zwaar zou vallen en ik me een uitgebluste pinguïn zou gaan voelen dat had ik niet helemaal voor ogen.
Eerst dacht ik dat het kwam door de lange zomer, die ik helemaal zat was. Ik wilde kou en donkere avonden, warme chocomel, kaarsjes en onder een dekentje op de bank.. en toen kwam die winter en toen was dat weer niet goed... en dus hupppp morgen ga ik aan de slag met de kerstboom met veel lichtjes. Ik ga me maar verdiepen in kerstcadeautjes en het kerstmenu en heel veel foute kerstnummers luisteren, hopelijk trekt dat me een beetje uit de winterdip.
WE, nee IK ga er iets aan doen
Verder heb ik besloten dat ik hier iets aan wil gaan doen, er komt een moodboard, er komen doelen voor 2023 (kleine stapjes), ik ga mezelf weer naar de sportschool sleuren, ik wil meer tijd voor mezelf plannen en ik wil voor mezelf weten wat nu echt belangrijk is, want dat oude riedeltjes met alle ballen hooghouden gaat gewoon niet meer op. Volgend jaar staat in het kader van 'leef je mooiste leven'. Ik wordt er al enthousiast van als ik er aan denk..
Reactie plaatsen
Reacties