Alles voor de laatste keer

De babytijd, waar blijft de tijd. Van het hele kleine.. kan je maar heel even genieten. Jeppe werd vorige maand gewoon alweer 2 jaar, waar zijn die 2 jaar gebleven.. In tussentijd is Fien morgen ook alweer bijna 8 maanden oud. Het gaat snel, echt super snel. 

De eerste baby

Bij de eerste ben je toch wel echt bewuster met alles bezig, je heb alle tijd voor de eerste, omdat je, je volledig kan focussen op één kindje. Alles is echt nieuw en je maakt alles zo bewust mee. Dit begint eigenlijk al als je zwanger bent, je voelt alles en bent helemaal gefocust op wat er in je buik gebeurd. Je volgt allerlei apps, bent gebrand op de eerste schopjes, je maakt super veel foto's van je buik, gaat los met zwangerschapskleding en ik wilde echt graag dat iedereen het kon zien dat ik een klein kindje in mijn buik had. Bij mij viel het echter enorm mee, want mijn buik werd niet zo heel erg groot en het duurde ook echt wat langer voor ik een flinke buik had. Daarbij genomen dat ik Jeppe ook nog eens heel draag droeg, ik vond mezelf tijdens de zwangerschap van Jeppe echt pas tegen het einde een beetje mooi zwanger. En dan.. dan gaat je verlof in en is het afwachten.. je weet niet wat je kan verwachten en denkt bij alles : is dit het? is het begonnen. Maar het gezegde klopt echt : Als het begint dan weet je in één keer dit is het! Na de bevalling was ik even helemaal van de wap je moet wennen aan het feit dat je niet meer met zijn 2e bent en dat je de verantwoording hebt voor zo'n klein hummeltje. Heel leuk maar soms ook wel erg spannend, daarnaast is je lichaam helemaal de kluts kwijt, de nachten zijn kort, je leeft van flesje naar poepluier en slaapjes, alles doet zeer, je hormonen vliegen alle kanten op, je bent druk met borstvoeding (als je daar voor kiest). Kortom je wordt even helemaal in het diepe gegooid van het ouderschap. Ik denk ook echt dat ik meer heb genoten van mijn eerste verlof dan mijn 2e. Alles is nieuw en je hebt alle tijd om alles uit te zoeken. Gevoelsmatig was mijn verlof de eerste keer ook veel sneller om, omdat ik overal de tijd voor nam. 

De tweede baby

Bij ons zat hier natuurlijk niet zo heel lang tussen, na een half jaar was ik namelijk alweer zwanger van de tweede baby. Deze zwangerschap ging zo snel voorbij.. we zaten zo op de 20 weken, we wisten zo dat het een meisje werd, de buik groeide opnieuw niet zo snel maar wel een stuk 'mooier' vond ik zelf. Wel besefte ik me toen al, dat alles voor de laatste keer was. Dat ik voor de laatste keer een dikke buik zou hebben, de schopjes zou voelen, dit bleef eigenlijk wel zo tot het einde van de zwangerschap. Je bent je veel minder bewust van alles wat er gebeurd omdat je dingen herkend maar je weet ook gelijk dit gaat hierna niet meer gebeuren. Wij weten namelijk heel zeker dat we maar twee kindjes willen en dat we dan 'compleet' zijn. Een ding waar ik alleen wel een stuk banger voor was, was de bevalling. Je gaat er de tweede keer minder 'onbevangen' in als de eerste keer. Daarnaast ging ik er helemaal vanuit dat het snel zou gaan, nog sneller dan de eerste keer. Dit is iets waar ik me helemaal in het vergist want de 2e bevalling was echt heel anders dan de eerste. Medisch, opgewekt, snel maar veel heftiger.. direct in het ziekenhuis, we bleven in het ziekenhuis, hele heftige naweeën.  Een voordeel, de schade was veel beperkter. De eerste keer had ik hechtingen en veel last van deze hechtingen. Dit keer had ik niks! Ik stond de dag na de bevalling zelfstandig onder de douche en voelde me prima. Ook het borstvoedingsverhaal liep heel anders, want dit keer lukte het me niet en was ik er door de heftige naweeën en enorm hoge bloeddruk al heel snel klaar mee.  Dat was wel even slikken.. want ik had graag opnieuw borstvoeding gegeven als 'laatste keer', maar dit ging dus niet. Daarmee was het avontuur dan ook snel echt over! De kraamweek beleefde ik ook heel anders, de eerste keer hang je aan de lippen van de kraamhulp en de tweede keer gaf ik het gemakkelijker uit handen en was ik sneller toe aan samen zijn met mijn gezin. De kraamhulp had best wat eerder mogen vertrekken dit keer, ook omdat ik niet zo intensief bezig was met de borstvoeding. Daarnaast lag ik ook echt niet zoveel in bed als de eerste keer, want ja, Jeppe was er ook en die wilde ook zijn aandacht. Aan het einde van de kraamweek dacht ik echt van .. nou dit was dan echt de laatste 'kraamweek' dit ga ik nooit meer meemaken. 

Ontspullen

Verder kon ik dit keer ook snel 'ontspullen'. We verkochten vrij snel het wiegje, zetten de babywipper te koop omdat Fien dit verschrikkelijk vond. Hoe stoer ik het ook op marktplaats zetten, toen het daadwerkelijk werd opgehaald was het wel even slikken. Maar ook mijn zwangerschapskleding ging in een rap tempo op vinted en was ik erg snel kwijt. Heel eerlijk kijk ik echt uit naar da Fien gaat staan en lopen, dat de maxi-cosi ook weg kan en gebruik ik nu de duowagen niet meer en zijn we op zoek naar een tweeling buggy. De laatste keren volgen elkaar dan ook rap op. Soms moet ik er even om slikken maar ik merk dat ik nu gewoon weet hoe het is als een kleintje een jaar is en je dan veel beter kan communiceren en daar kijk ik gewoon echt naar uit. Het is goed zo! Momenteel krijg ik het alleen nog niet over mijn hart om de duo wagen al te verkopen dus die laat ik nog even lekker staan. De rest doet me niet zo veel gelukkig! 

We houden ons gewoon vast aan alle leuke eerste dingen die nog gaan komen! Dan zullen er namelijk nog zat zijn met zulke jonge kinderen! Ik kijk er naar uit en kijk niet te vaak meer terug.