Als alles even niet meer past

Wat als alles even niet past, dingen steeds niet op hun plaats vallen. Het elke dag weer opnieuw ontdekken en uitvinden is, en dat al 7 maanden lang. 

6 maanden met een baby in de nacht naast je, elke nacht wakker worden, elke nacht zorgen voor. Overdags in vlagen, van heel tevreden tot ik wil niks alleen en wil ook nog eens niet eten. 

Momenteel vind ik het ouderschap zwaar, heel zwaar. Want na 7 maanden is nog steeds niks op zijn plek gevallen. 

Ons meisje slaapt dan wel niet meer op onze kamer, dit ging gepaard met 2 nachten onuitputtelijk krijsen eerst 55 minuten en de dag erna 25 minuten. Het was elkaar tegen houden niet naar beneden te lopen, waar de kleine spruit lag omdat ze boven op haar eigen kamertje het gehele huis wakker zou schreeuwen. Maar we hebben doorgezet en het leek even beter te gaan, maar het is nu weer geregeld huilen en wakker worden in de nacht. Er zijn nog geen 2 weken voorbij gegaan dat ze gewoon door sliep. 

Daarbij komt op dit moment ook nog eens dat ze de fles begint te weigeren maar vaste voeding ook niet goed accepteert. Het is elke dag een uitdaging om er wat in te krijgen maar ook om haar wat uurtjes te laten slapen want echt geloof me ... dit meisje heeft energie... waar haalt ze het vandaan. 

De nee fase

Daarnaast is ons 2 jarige vriendje nu echt in de NEE fase terecht gekomen, neem daarbij een portie jaloezie en het feit dat zijn zusje nergens maar dan ook nergens mee mag spelen. Nee Fienie, Nee mama, Nee papa is wat we de hele dag horen. Wonder boven worden is de overgang van zijn ledikant naar een peuterbedje helemaal goed gegaan zonder een enkel probleem. 

Een mooi beeld

ooh wat had ik een mooi beeld van twee jonge kindjes die samen zouden spelen, 2 makkelijk eters, 2 makkelijke slapers. De realiteit? 2 schatten van kinderen maar ik ben niet meer wie ik geweest ben. Mijn onuitputtelijke energie is weg, in het weekend ben ik blij als ik op de bank plof, ik heb maar weinig fut om met de kleintjes op pad te gaan en mijn geduld is zoveel sneller op. Ik kan enorm kattig zijn, kan niet meer het werk verzetten wat ik normaal deed. En de berg met zooi en rommel in huis heb ik zelfs losgelaten, morgen weer een dag. Zit ik er doorheen? Met tijd en wijlen wel. Maken de twee het ook ergens goed? Jazeker, want ik kan géén dag zonder ze. Is het ook hard werken aan je relatie? Ja ook echt want ik ben niet alleen moe en op maar Jeroen ook en dan heb je een kort lontje .. geloof me. 

Tegenwoordig slaap ik nog net niet om 21.00 uur, sporten is er nog steeds niet van gekomen al zou ik het nog zo graag willen. Ik ben veel thuis op de bank, ik zoek het niet meer zo op telkens de hort op te gaan. Ik ben echt opzoek naar verlichting, ontspanning.. een beetje rust. Geef me één week goed slapen of gaat dat nooit meer gebeuren?  

Ik heb maar weinig puf om te schrijven, mijn hobby's blijven liggen, ik voel me gewoon een beetje lui worden. Veel verder dan een boodschappenlijst maken kom ik niet. 

We houden vol

Maar toch hou ik me vast aan betere tijden, tijden die weer vol zijn van energie, het klokje rond slapen, twee tevreden kindjes, een fijne communicatie met Jeroen, zonder snel boos te worden, erop uit met het gezin, fijne avondjes met fijne mensen en vooral veel liefde om te delen. Ik geloof erin, betere tijden zullen volgen.. echt!