Het is weer even geleden dat ik een blog hebt geschreven, de twee weken sluiting op het werk zitten er op en ik heb me even helemaal op mijn gezin, familie en vrienden gericht en de rest even gelaten voor wat het is. Ik wilde het jaar goed afsluiten, een jaar dat voor mij niet in de boeken gaat als eentje waar ik plezierig op terug kijk. Buiten het feit dat de kleine Fien in dit jaar is geboren en ik daar heel dankbaar voor ben, was het een pittig jaar. Qua moederschap, eigen ontwikkeling, verlies.. ik raakte mezelf een beetje kwijt en hoop mezelf in 2023 weer te herpakken, mezelf weer te voelen.
Fien is sinds eind november/begin december eindelijk geland en is een heel ander tevreden kindje geworden die veel beter slaapt en goed eet. Ze oogt zelfs een stuk meer tevreden en lijkt haar draai dan eindelijk te hebben gevonden, dit was ook wel tijd want we liepen ondertussen ook op ons tandvlees met de verschrikkelijke nachten waarbij ik soms wel 10 tot in het ergste geval 20 keer eruit moest, om te knuffelen, goed te leggen en een speentje aan te bieden. Onze kleine Fien had echt een zeer lange tijd nodig om te 'landde' maar ze wordt nu echt steeds leuker.
Jeppe is daarnaast een echte boef, hij bijt en slaat Fien veel (ineens terwijl die ook super lief met haar kan spelen) en vind het verdelen van de aandacht soms echt lastig. Hij heeft geregeld zenuwinzinkingen en ligt dan als een bezetenen op de grond te gillen. Daarnaast is 'NEE' zijn nieuwe lievelingswoord. Sowieso praat hij je oren momenteel van onze koppies af, zo schattig en soms ook echt grappig wat er allemaal al uitkomt. We horen overal dat hij voor een 2,5 jarige echt goed en veel praat.
Zo ging die pas onderaan de trap staan, riep mij en toen ik antwoord gaf riep hij 'Mama, alles goed'. Ik was namelijk was aan vouwen boven en had gezegd, als er iets is moet je roepen (hij zat rustig TV te kijken). Maar ook toen we de autogordel pas om wilde doen riep hij ineens 'kijk uit, pijne piemel', hij was bang dat zijn pielemoos tussen de sluiting kwam.
Kortom het is een jaar geweest met UPS en DOWNS en ik kijk uit naar een 'nieuw' begin. Ik ga geleidelijk 24 uur werken i.p.v. 32 om 24 uur en daar kijk ik echt naar uit. Daarnaast heb ik besloten om met een praktijkondersteuner te gaan praten, even een onbekende die ik wat dingen voor kan leggen want dit jaar is me nieuwe in de koude kleren gaan zitten.
Ik wil mezelf weer gaan 'voelen' en 'zijn' en kunnen genieten van die twee kleintjes en mijn gezin van 4! Ik heb er zin in.
Reactie plaatsen
Reacties