Ik heb ergens moeite mee en wat doet Merel dan, het van zich afschrijven, Ik heb er begin dit jaar voor gekozen om 24 uur te gaan werken i.p.v. 28 uur (3 om 4 dagen, ene week 3 en andere week 4 dagen). Ik werk nu dus gewoon standaard 3 dagen (de maandag, dinsdag en vrijdag). Dit omdat ik er voor mijn gezin wilde zijn maar ook omdat het allemaal niet paste en me teveel werd. Ik zit momenteel héérlijk in mijn flow qua werk, het is een lekkere uitdagende baan maar wel voldoende uitdaging! Ik ben er dus blij mee..
Maar ik heb natuurlijk wel een uitdaging met die twee van mij en vooral de ADHD (bij wijze van spreken) van Jeppe maakt dat de dagen soms heftig zijn met zijn 3e (inclusief Fien). Daarin heb ik aan de bel getrokken en hulp gezocht.. maar in dit proces kreeg ik steeds vaker het advies van bekende en minder bekende om me heen... kijk eens naar een peuteropvang. Daar leren ze net iets meer, het is maar een paar uurtjes.. maar mijn gevoel zei direct jaaaaaahhh daaaag! Ik ga minder werken, minder verdienen om bij de kindjes te zijn om ze vervolgens weg te brengen (lees: betaald) op de dagen dat ik vrij ben, wat voor een loeder moeder doet dat nou weer.... Maar gaande weg begonnen steeds meer mensen me te overtuigen. De peuterspeelzaal is toch net iets anders, er is meer aandacht voor structuur, ze besteden meer aandacht aan zindelijk worden (ik durf het woordje potje al niet meer te noemen bij ons). En dus ging ik eens op onderzoek uit.. is er een peutergroep in de buurt en op welke dagen...
De zoektocht en aanmelding
Wat bleek er is geen peutergroep in Ophemert wel eentje in Varik (dorpje verder) op 6 minuten rijden. Die zit bij de school in Varik. Ze hebben een groep op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag. Dit betekend dus dat Jeppe er op donderdag naartoe zou kunnen.
Ik besloot een rondleiding aan te vragen, al snel werd ik terug gebeld en werd er gezegd... jooh schrijf hem even in dat vinden we fijner, oké apart.. ik was er nog niet eens over uit of ik dit wilde maar oké. Zo gezegd zo gedaan, een week later werd ik gebeld er is plek, Jeppe kan volgende week starten. En toen.. kortsluiting in mijn hoofd. Ik had een rondleiding aangevraagd en nog helemaal niet besloten hoe of wat... dus ik hing natuurlijk direct aan de telefoon. Resultaat een afspraak voor een kennismaking! Ik, Jeppe en Fien zouden de week erna even gaan kijken, hoe of wat! En mocht het ons aanspreken... ja dan zou hij kunnen starten de week erop.
Vorige week donderdag gingen we dus even kijken op het 'nieuwe schooltje' zoals ik het naar Jeppe noemde. En wat denk je... mijn vriendje was er natuurlijk niet weg te staan, hij voelde zich direct thuis ging op in de kindjes die er al waren.. De 'juf' betrof een oudere dame die al jaren in het vak zit en die je niet snel gek maakt en een vrouw niet veel ouder dan ik denk ik zelf. Twee leuke dames en ik dacht ja dit kam wel eens wat zijn voor onze Jepp.
Ik denk dat hij hier meer wordt gestuurd, gecorrigeerd en kan leren. Toen ik hem vroeg wat hij wilde gaf hij gelijk aan dat die volgende week weer wilde gaan. En dat was voor mij de doorslag om te denken oké, we gaan het toch doen. Een meidenochtendje met Fien waarin we even saampjes wat boodschapjes kunnen doen en even 1 op 1 met mijn meisje terwijl Jeppe héérlijk speelt met andere kindjes.
Voor het eerst 3 uur zonder ons
Deze week was de eerste keer, ik bracht hem om half 9 weg. Zonder morren en zonder om te kijken ging hij op in het geheel. Fien en ik zwaaide hem nog even uit door het raam en weg was die. Na drie uurtje kwamen we weer terug en was hij buiten uitgebreid bezig met zijn zandsoep. Hij had niet eens door dat we er waren.. De juf gaf aan dat hij helemaal opging in het geheel en dat ze hem op het WCtje hadden gezet en meneer doodleuk zei: wat moet ik hier doen? haha! Zwaaiend en roepend : 'tot volgende week' liepen we het schoolplein af. In de auto gaf hij aan dat het erg leuk was maar dat de kindjes wel lelijk waren. Ik denk dat hij hiermee bedoelde dat hij ze nog niet echt kent en nog niet echt aansluiting had. Hij had nog geen vriendje of vriendinnetje gemaakt. Volgende week probeer je het gewoon opnieuw gaf ik hem aan en dat vond hij een goed idee! 's middags na een broodje veranderde zijn verhaal een beetje, de kindjes waren toch eigenlijk wel leuk!
Tot nu doe denk ik dat het wel goed gaat komen.. al voel ik me af en toe toch nog wel een beetje schuldig! Ondanks dat die druk is heb ik hem toch ook graag om me heen!
Reactie plaatsen
Reacties