Ik heb een hele tijd geroepen dat Fien oorbellen zou krijgen als ze drie jaar werd. Ik merkte al snel dat iedereen hier wel een mening over had, van dat doe je toch niet dat is veel te jong tot aan sommige doen dat zelf als ze een baby zijn. In mijn directe omgeving zijn alle meisjes wel wat ouder, zo is mijn nichtje 4 jaar als ze oorbellen laat schieten, maar dat beviel niet echt goed want deze lagen er al een keer uit en ze schreeuwt moord en brand als je er naar kijkt laat staan als je eraan zit. Toch dacht ik, maar ieder kindje is anders. Onze Fien is een echte bikkel. Als ze valt dan hoor je der even maar dat is als snel weg, in de vakantie met twee bulten op haar hoofd gaf ze geen kick. Mijn gevoel dit zou ze ook wel kunnen rocken. Als ik haar maar goed zou bijbrengen dat ze voorzichtig moest doen met een sjaal, trui en bijvoorbeeld als haar haren gekamd worden. 

Dit is de dag

In mijn wispelturigheid besloot ik ineens op een doordeweekse dag dat ik in de stad liep met Fien en mijn moeder, dit is de dag. Ik had al een paar keer gesproken met Fien en ze gaf aan dat ze het graag wilde. Het was heerlijk rustig in de winkel, wij gingen overigens naar de Lucardi omdat ik hier ook al mijn gaatjes heb laten schieten. De dames die aanwezig waren gaven aan dat ze met zijn 2e waren, ik wilde namelijk dat de gaatjes tegelijk geschoten werden en dat kon dus. We kozen twee gouden oorbellen, dit kreeg ik als tip omdat deze sneller genezen dan zilver. Ik betaalde (je betaald enkel de oorbellen, het schieten is gratis), moest een formulier ondertekenen en toen mocht kleine Fien gaan zitten op de hoge, grote stoel. De stipjes werden getekend en wij mochten bepalen of ze goed zaten. Vervolgens werden ze tegelijk geschoten. 

Fien schrok even, moest heel hard huilen (heel kort) en daarna was ze apentrots! Ze kreeg een knuffeltje, een echte schietdiploma en een mooie aftelkalender tot ze 'nieuwe' oorbellen in mocht. Thuis had ik van mezelf nog een recent flesje met schoonmaakdruppels. En zo gingen we naar huis, Fien staalde van trots en heeft geen kick meer gegeven. Ze was de periode daarna heel voorzichtig met het uitdoen van kleding en als we haar haren wilde kammen riep ze gelijk 'pas op mijn oren'!