Het geslacht, weten of je laten verrassen? Hoe denken wij erover.

Een roze en een blauwe jurk.. daar starten we de dag mee. We maakte foto's in de tuin van mijn ouders met een slingertje : it's a girl en it's a boy! 

De foto's in het blauw waren gewoon al leuker en mijn gevoel schreeuwde : jongetje.. het wordt een jongetje! En dit bleek toch echt het geval, er zat een baby jongetje in mijn buik. 

Pretecho of wachten tot de 20 weken? 

Bij ons liep alles net even anders omdat we te maken hadden met corona. Jeroen mocht helaas maar één echo (de eerste mee) en keek vervolgens telkens mee via de telefoon. Daarna dacht ik naïef als ik was dat je gewoon elke keer als je komt weer een echo krijgt. DIt bleek toch even tegen te vallen want je krijgt maar 3 keer en echo en vervolgens helemaal tegen het einde nog een liggingsecho waar je eigenlijk ook maar weinig meer op uit kunt maken. 

De mooiste echo vond ik toch wel de tweede, toen het kleine knipperlichtje veranderd was ik een echt 'poppetje' met een hoofdje, beentjes een lijfje. Ik had niet verwacht dat dit na enkele weken al zo goed zichtbaar was.  

Van de 16 weken kun je vervolgens kiezen voor een 'pretecho' om nog wat meer te zien en het geslacht te laten bepalen. Had ik een pretecho gewild? Nee achteraf gezien heb ik er totaal geen moeite mee gehad om te wachten tot de 20 weken.

Gezien de corona konden wij rond de 16 weken niets, alles zat dicht en er werden alleen medische echo's gedaan. We konden op een gegeven moment ik geloof rond de 18 weken een echo doen op locatie waarbij Jeroen dan het apparaat moest besturen (i.v.m. corona) en de verlofkundige dan informatie zou geven achter een plastic plaat. Dit trok ons beide totaal niet aan. We besloten te wachten tot de 20 weken echo. Dit bleef ook nog tot 4 dagen van tevoren spannend omdat ook daar lange tijd geen 2e persoon werd toegelaten. 4 dagen voor de afspraak werden de regels verspoelt en kon Jeroen gelukkig mee. Voor ons stond toen wel vast dat we wilde weten wat het werd. één vanuit praktisch oogpunt en twee we waren gewoon mega nieuwsgierig. 

Als Jeroen niet mee had gemogen dat had ik de arts gevraagd het op een briefje te schrijven en in een envelop te doen zodat ik deze samen met Jeroen zou willen openen. Ik wilde zijn directe reactie zien en hij de mijne. 

Gelukkig was dit niet nodig en mocht hij mee. Tijdens de afspraak liet de arts ons van alles zien, vertelde dat zijn 2e teen (naast de grote) langer was van de grote teen en dat dit dus in de familie moest zitten (of Jeroen had dit of ik). Bijzonder toch hoe veel ze al van te voren kunnen zeggen. De arts vroeg ons trouwens direct aan het begin of we het geslacht wiste en wilde weten. Pas tegen het einde zetten hij de camera op zijn beentjes en was een duidelijk 'mini piemeltje' te zien. Het werd een jongetje, duidelijker kon niet! \

Vertellen we het aan andere of niet? 

Hoe nuchter als we zijn hadden we dus wel wat foto's op voorhand gemaakt maar verder hadden we niks bijzonders in gedachte voor de bekendmaking. Geen party, taart, ballonnen, feest.. We reden naar mijn moeder en ik schreeuwde gelijk 'het wordt een jongetje'. Vervolgens belde we mijn vader, zusje, schoonzusje en schoonouders. Uiteraard maakte het ons helemaal niets uit (al had Jeroen een lichte voorkeur voor een jongetje) wat het werd maar ik vond het toch wel fijn om te weten, het gaf een bepaalde rust. 

Die middag haalde we direct verf bij de bouwmarkt en schilderde we de muur van de babykamer. Verder plaatste we een foto op Instagram en facebook met de bekendmaking. Van ons mocht iedereen het weten, dat er een prachtig nieuw kereltje geboren ging worden. 

De volgende keer?

Een volgende keer zou ik het opnieuw willen weten, wellicht dat we dan wel een pretecho maken al sla ik dan de 3d versie sowieso over, ik vind dat zo eng! Het zou mij dan meer gaan om het kleintje te zien bewegen en om te weten wat hij/zij wordt. 

Genderneutraal

Heel eerlijk vind ik dit nogal overdreven. Een kindje is nou eenmaal een jongetje of een meisje. Blijkt hij/zij zich anders te voelen dan is dat helemaal oké maar om daar al vanaf de geboorte mee bezig te zijn? nee sorry! Hij/zij mag thuis komen en zijn wie hij/zij wil maar het een past nu eenmaal meer bij een jongetje dan bij een meisje (doorgaans, uitzondering daargelaten). Ik vind neutrale kleurtjes leuk maar zo af en toe iets echts meisjes of jongensachtig  is toch ook leuk?! en wat maakt het uit of ze met een pop of auto spelen. 

Respect 

Ik heb wel respect voor mensen die wachten tot de geboorte op het geslacht. Ik ben daar echt veel te nieuwsgierig voor en gelukkig Jeroen ook. Het is natuurlijk mooi dat je verrast wordt maar ik ben niet zo van de verassingen, haha! Daarbij vind ik kinderkleding toch snel voor een meisje of jongen, neutraal shoppen zou ik heel lastig vinden. 

Kortom voor ons geldt : wat het wordt is niet eens het belangrijkste als het maar gezond is maar het is wel heel leuk om het alvast te weten!