Negen maanden oud en voor het eerst echt hoge koorts. Wat was ons ventje ziek en echt zo zielig. 40 graden koorts en hoger, ik vraag me oprecht af of ik wel eens zulke hoge koorts heb gehad.
Ik besluit om hem voor het slapen gaan een zetpil te geven zodat hij lekker kan slapen. Terwijl ik naar boven loop roep ik naar Jeroen: 'pak even een zetpil voor Jepp uit de koelkast'. Jeroen doet dit en komt naar boven lopen, ik vraag hem om de zetpil even onder de kraan te houden omdat hij dan beter in te brengen is en ook dit doet hij. Vervolgens geeft hij mij de zetpil in mijn hand. Mijn eerste gedachte? 'Wow best een groot ding voor zo'n klein kindje'. Niet verder nadenkend breng ik deze bij hem in.
Na 5 minuten lijkt het wel of Jeppe een hele opleving krijgt, hij lacht weer, wil weer staan en kruipen. Zo dat werkt snel dacht ik nog! Na een half uurtje brengen we hem naar bed en zonder kokken valt hij in slaap.
Na een uur of 2 willen we onszelf ook klaar maken voor de nacht, ik zeg tegen Jeroen: 'Ik pak nog even voor de zekerheid een zetpil voor als Jep vannacht komt'. Terwijl ik de koelkast open trek zie ik vooraan mijn eigen zetpillen liggen in een wit doosje (500 ml + codeïne tegen migraine). Ik zeg nog heel grappig: 'Je hebt toch wel het blauwe doosje gepakt' maar terwijl ik dat zeg zie ik aan zijn gezicht dat dit niet het geval is.
Ineens valt het kwartje, de zetpil was zo groot omdat hij voor een VOLWASSENEN was! Ik raak volledig in paniek als ik me bedenk dat Jepp 4x de toegestane hoeveelheid in zijn lijfje heeft, plus een dosis codeïne.
Mijn reactie: ik wil kei hard huilen maar durf ook bijna niet naar boven. Toch ren ik de trap op en gooi ik de deur van Jepp zijn slaapkamer open. Ik zie dat hij versuft omhoog komt! Eerste gedacht: HIJ LEEFT! Ik haal hem uit bed en begin in paniek te bellen.. mijn zusje, mijn moeder. Die hebben beide een zorgachtergrond wat moet ik doen???
Jeroen belt de HAP (huisartsenpost) waar we de 10e in de rij zijn, hij vind dat dit geen spoed is dus gaat rustig zitten wachten tot hij aan de beurt is. Ik wacht met hem mee met mijn kleine vriend op schoot die zich overigens kiplekker voelt en mega blij is.
Als we eindelijk iemand aan de lijn krijgen worden we wel 4x in de wacht gezet, er moet overlegd worden met een kinderarts. Deze zal ons uiteindelijk terug bellen. In eerste instantie wordt ons verteld dat hij naar het ziekenhuis moet ter observatie maar laten blijkt dat Jepp tot bij ons thuis mag blijven maar wel tot minstens 1.30 's nachts wakker gehouden moet worden. Geloof me dit was echt een uitdaging, 1 om zelf wakker te blijven (dit zijn geen tijden voor ouders en al helemaal niet door de weeks), 2. het eerste uur vind Jepp het bed nog leuk en kruipt hij door het hele bed maar daarna.. wil hij echt weer slapen.
Reden van het wakker houden?
Jepp zat tegen een medicijnvergiftiging aan omdat hij veel te veel in één keer had binnen gekregen. Daarnaast was het grootste probleem 'de codeïne' deze onderdrukt de longetjes en dit kan bij een kleintje heel gevaarlijk zijn!
Dit alles gebeurde op de avond dat Peter R de Vries was neergeschoten dus gelukkig hebben we voldoende te zien op TV en te lezen op het internet. Half 2 kunnen we weer een beetje adem halen maar die nacht doe ik natuurlijk geen oog meer dicht en ga ik nog enkele keren kijken.
WOW wat voelde wij ons dom, je denk als je zoiets hoort, dat overkomt mij nooit nou geloof me dit kan iedereen overkomen. Dezelfde fout zullen we echter nooit meer maken dat kan ik je wel stellig beloven. Verder ben ik niet van het wijzen naar.. Jeroen pakte de verkeerde en ik zag niet dat die veel te groot was (ja onbewust).
Tip van flip : Hou kindermedicijnen goed gescheiden!
Reactie plaatsen
Reacties