Ik had er al wel eens van gehoord : een baby kon menstrueren (meisje) en een jongetje zou borstvorming kunnen krijgen van de vrouwelijke hormonen (van mama). Maar ik stond er toch wel raar van de kijken toen Jeppe in de eerste weken hele knobbels in zijn borsten kreeg, Het waren best van harde schijven die je echt kon vastpakken en ze werd voor mijn gevoel steeds groter, Ik vroeg de dame van het consultatiebureau toen ze voor controle kwamen of dit normaal was. Zoals eerder aangegeven wist ik dat de borstjes wat opgezet konden zijn maar ik vond dit toch wel wat extreem. Dit bleek totaal niet zo te zijn..
Haar reactie? 'Dit is volkomen normaal en kijk eens ..' Vervolgens kneep ze in beide borsten en kwam er vloeistof uit. 'dit noemen we heksenmelk' gaf ze me aan. Ik stond even gek te kijken ... had ik dit nu goed gezien en gehoord? 'dit trekt vanzelf weg' was haar reactie. Een beetje perplex een besloot toch eens wat meer informatie over dit onderwerp op te zoeken.
Wat zegt het internet:
Het blijkt dat veel pasgeboren baby's (niet alleen meisjes maar ook jongetjes) opgezette borstjes hebben na hun geboorte. Deze zwelling onder de tepels wordt veroorzaakt door het vrouwelijk hormoon oestrogeen, het hormoon dat ook verantwoordelijk is voor de zwelling van de borsten van de moeder tijdens de zwangerschap.
Het hormoon is dus afkomstig van de moeder, en komt via de navelstreng terecht bij de baby. Behalve dat het kan leiden tot opgezette borstjes kan het ook wat afvloed uit de borstjes tot gevolg hebben (dit vocht wordt ook wel 'heksenmelk' genoemd) en bij meisjes kan het een bloederige vaginale afscheiding geven (pseudomenstruatie).
Soms kunnen de borstjes na de geboorte zelfs nog wat groter worden, maar uiteindelijk verdwijnen ze vanzelf. Denk daarbij aan een aantal weken, of soms een aantal maanden.
Wat moet je doen? In principe gewoon afwachten en er vooral niet te veel aanzitten. Dus zeker niet de eventuele heksenmelk eruit proberen te drukken! Als de borstjes er rood uitzien en pijnlijk zijn, kan er sprake zijn van een infectie. In dat geval ga je naar de huisarts voor antibiotica.
En inderdaad na enkele weken trok het gelukkig weg bij ons vriendje. Verder leek hij er ook geen last van te hebben. We hebben er weinig aan gezeten en na de ene keer heksenmelk hebben we er verder niet meer in geknepen. Mocht het jou overkomen dan weet je nu wat het is!
Reactie plaatsen
Reacties